Οπισθόφυλλο:
Μια μέρα, εκεί που διάβαζα σκυμμένος στη Βιβλιοθήκη της Αγίας Γενεβιέβης (στο Παρίσι), μια κοπέλα με ζύγωσε κι έγειρε από πάνω μου, κρατούσε ανοιχτό ένα βιβλίο κι είχε βάλει το χέρι της κάτω από τη φωτογραφία ενός αντρός που 'χε το βιβλίο, για να κρύψει τ' όνομά του, και με κοίταζε με κατάπληξη.
- Ποιος είναι αυτός; με ρώτησε δείχνοντάς μου την εικόνα.
Σήκωσα τους ώμους:
- Πως θέλετε να ξέρω; είπα.
- Μα είστε εσείς, έκαμε η κοπέλα, εσείς, απαράλλαχτος· κοιτάχτε το μέτωπο, τα πυκνά φρύδια, τα βαθουλά μάτια· μονάχα που αυτός είχε χοντρά κρεμαστά μουστάκια κι εσείς δεν έχετε.
Κοίταξα αλαφιασμένος:
- Ποιος είναι λοιπόν; έκαμα προσπαθώντας ν΄ αναμερίσω το χέρι της κοπέλας, να δω τ΄ όνομα.
- Δεν τον γνωρίζετε; Πρώτη φορά τον βλέπετε; Ο Νίτσε!
- Ο Νίτσε! Είχα ακούσει τ όνομμά του, μα δεν είχα ακόμα τίποτα διαβάσει δικό του.
- Δε διαβάσατε τη «Γένεση της Τραγωδίας, το Ζαρατούστρα του;» Για τον Αιώνιο Γυρισμό, για τον Υπεράνθρωπο;
- Τίποτα, τίποτα, απαντούσα ντροπιασμένος, τίποτα.
- Περιμένετε! είπε κι έφυγε η κοπέλα πεταχτή.
Σε λίγο μου ΄φερνε το Ζαρατούστρα.
- Να, είπε γελώντας, να λιονταρίσια θροφή για το μυαλό σας - αν έχετε μυαλό! κι αν το μυαλό σας πεινάει!
Ετούτη εστάθηκε μια από τις πιο αποφασιστικές στιγμές της ζωής μου εδώ, στη Βιβλιοθήκη της Αγίας Γενεβιέβης, με τη μεσολάβηση μιας άγνωστης φοιτήτριας, μου ΄χε στήσει καρτέρι η μοίρα μου· εδώ με περίμενε, φλογερός, αιματωμένος, μεγάλος πολεμιστής, ο Αντίχριστος».
(Ν. Καζαντζάκη: «Αναφορά στον Γκρέκο»,
κεφ. ΚΓ΄, Παρίσι - Νίτσε ο μεγαλομάρτυρας) |
|
